بررسی کشت مخلوط جو و زنیان تحت تأثیر کودهای دامی و شیمیایی

به‌منظور ارزیابی عملکرد و برخی خصوصیات کشت مخلوط زنیان-جو تحت تأثیر مصرف کودهای دامی و شیمیایی آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1392 در مزرعه پژوهشی دانشگاه زابل به اجرا در آمد. عامل اصلی کود دامی پوسیده و کود شیمیایی نیتروژن، فسفر و پتاسیم و عامل فرعی شامل پنج آرایش مختلف کشت به‌صورت خالص زنیان با فاصله ردیف 30 سانتی‌متر، خالص جو با فاصله ردیف 20 سانتی‌متر، کشت زنیان-جو به‌صورت درهم، مخلوط جایگزین زنیان- جو با فاصله ردیف زنیان 45 سانتی‌متر و مخلوط جایگزین زنیان-جو با فاصله ردیف زنیان 60 سانتی‌متر بود. کشت‌های مخلوط به‌صورت ردیفی و با نسبت کاشت یک به یک انجام شد. اثر تیمارهای کودی و آرایش کشت بر ویژگی‌های کمی زنیان و جو شامل ارتفاع بوته، تعداد دانه در بوته، تعداد پنجه، وزن هزار دانه و عملکرد دانه معنی‌دار شد. مقدار این صفات در تیمارهای کود دامی بیش از کود شیمیایی بود. همچنین مقدار آنها برای زنیان در کشت خالص بیش‎ترین و در کشت درهم کم‎ترین بود؛ اما برای جو کشت درهم بیش‌ترین و کشت خالص کم ‌ترین مقدار این صفات را دارا بود. تیمار کودی اثر معنی­داری بر درصد اسانس زنیان نداشت. آرایش کشت اثر معنی­ داری بر درصد اسانس دانه زنیان و درصد پروتئین دانه جو نداشت. نتایج مطالعه نشان داد؛ که کشت مخلوط زنیان-جو با فاصله ردیف 60 سانتی‌متر همراه با کاربرد کود دامی می‌تواند برای بهبود عملکرد در منطقه گرم و خشک زابل توصیه شود.